ทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือ

(Theory of Cooperative or Collaborative Learning)

       สยุมพร จุ๋ม ศรีมุงคุณ.(2555).  ได้กล่าวถึงทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือไว้ดังนี้                              

แนวคิดขอทฤษฏีนี้ คือ  การเรียนรู้เป็นกลุ่มย่อยโดยสมาชิกกลุ่มที่มีความสามารถแตกต่างกันประมาณ 

3–6 คน ช่วยกันเรียนรู้เพื่อไปสู่เป้าหมายของกลุ่ม โดยผู้เรียนมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันในลักษณะแข่งขันกัน  ต่างคนต่างเรียนและร่วมมือกันหรือช่วยกันในการเรียนรู้  การจัดการเรียนการสอนตามทฤษฏีนี้จะเน้นให้ผู้เรียนช่วยกันในการเรียนรู้ โดยมีกิจกรรมที่ให้ผู้เรียนมีการพึ่งพาอาศัยกันในการเรียนรู้ มีการปรึกษาหารือกันอย่างใกล้ชิด  มีการสัมพันธ์กัน  มีการทำงานร่วมกันเป็นกลุ่ม  มีการวิเคราะห์กระบวนการของกลุ่มและมีการแบ่งหน้าที่รับผิดชอบงานร่วมกัน ส่วนการประเมินผลการเรียนรู้ควรมีการประเมินทั้งทางด้านปริมาณและคุณภาพ โดยวิธีการที่หลากหลายและควรให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการประเมินและครูควรจัดให้ผู้เรียนมีเวลาในการวิเคราะห์การทำงานกลุ่มและพฤติกรรมของสมาชิกกลุ่ม  เพื่อให้กลุ่มมีโอกาสที่จะปรับปรุงส่วนบกพร่องของกลุ่มเดียว

       เลิศชาย ปานมุข. (2558). ได้กล่าวถึงทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือไว้ดังนี้                               

การเรียนรู้เป็นกลุ่มย่อยโดยมีสมาชิกกลุ่มที่มีความสามารถแตกต่างกันประมาณ 3-6 คน ช่วยกันเรียนรู้เพื่อไปสู่เป้าหมายของกลุ่ม  โดยผู้เรียนมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันในลักษณะแข่งขันกัน  ต่างคนต่างเรียนและร่วมมือกันหรือช่วยกันในการเรียนรู้

      บริหารการศึกษา กลุ่มดอนทอง. (2553). ได้กล่าวถึงทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือไว้ดังนี้             เป็นการเรียนรู้เป็นกลุ่มย่อย โดยมีสมาชิกกลุ่มที่มีความสามารถแตกต่างกัน ช่วยกันเรียนรู้ เพื่อนำไปสู่เป้าหมายของกลุ่ม นักศึกษาคนสำคัญ ได้แก่ สลาวิน เดวิดจอห์นสัน และรอเจอร์ จอห์สัน

1. องค์ประกอบของการเรียนรู้แบบร่วมมือ

                   1) การพึ่งพาและเกื้อกูลกัน

                    2) การปรึกษาหารือกันอย่างใกล้ชิด

                    3) ความรับผิดชอบที่ตรวจสอบได้ของสมาชิกแต่ละคน

                    4) การใช้ทักษะการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและทักษะการทำงานกลุ่มย่อย

          5) การวิเคราะห์กระบวนการกลุ่ม

2. ผลของการเรียนรู้แบบร่วมมือ

                    1) มีความพยายามที่จะบรรลุเป้าหมายมากขึ้น

                    2) มีความสัมพันธ์ระหว่างผู้เรียนดีขึ้น

                   3) มุขภาพจิตดีขึ้น

3. ประเภทของกลุ่มการเรียนรู้แบบร่วมมือ

                    1) กลุ่มการเรียนรู้แบบร่วมมืออย่างเป็นทางการ

                    2) กลุ่มการเรียนรู้แบบร่วมมือย่างไม่เป็นทางการ

                    3) กลุ่มการเรียนรู้แบบร่วมมืออย่างถาวร

จากการที่กล่าวมาข้างต้นสามารถสรุปได้ว่า เป็นการให้ผู้เรียนได้เรียนรู้กันเป็นกลุ่มประมาณ 3-6 คนโดยที่ผู้เรียนมีความสามารถแตกต่างกัน ผู้เรียนมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันในลักษณะแข่งขันกัน  ต่างคนต่างเรียนและร่วมมือกันหรือช่วยกันในการเรียนรู้ การจัดการเรียนการสอนจะเน้นให้ผู้เรียนได้ทำกิจกรรมหรือทำงานเป็นกลุ่ม เพื่อให้ผู้เรียนได้รู้จักการพึ่งพาและเกื้อกูลกัน การปรึกษาหารือกันอย่างใกล้ชิด ความรับผิดชอบที่ตรวจสอบได้ของสมาชิกแต่ละคน การใช้ทักษะการปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและทักษะการทำงานกลุ่มย่อยการวิเคราะห์กระบวนการกลุ่ม

ที่มา

  บริหารการศึกษา กลุ่มดอนทอง. (2553). http://dontong52.blogspot.com. [ออนไลน์]. เข้าถึงวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2561.

  เลิศชาย ปานมุข. (2558). http://www.lertchaimaster.com/forum/index.php?topic=36. [ออนไลน์]. เข้าถึงวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2561.

            สยุมพร จุ๋ม ศรีมุงคุณ. (2555). https://www.gotoknow.org/posts/341272. [ออนไลน์]. เข้าถึงวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2561.